Levenskleur

Kom open je ogen en zie in kleur   

zwart wit  geeft enkel sleur

laat al het  "moeten"  voor wat het is     

de glimlach voorbij de ergernis

Weet je, telkens opnieuw  komt de nacht  

De sterren onthullen hun praal en pracht

De donkerte dompelt de aarde in haar sfeer

Toch hunker ik niet naar het licht van weleer

De sterren wijken voor het ochtendlicht

de aarde schrijft een nieuw gedicht

Onleesbaar door een zwart- of roze bril

maar wie het leest valt nooit nog stil 

Wel, kom dan en blijf niet staan

Laat me een lach en een traan

en Wees en Leef en Weet en Zweef  op de ademzee...